Wakacje

Czas na wycieczki rowerowe może nie jest najlepszy zawitała w końcu do nas zima. Ale już nie długo wiosna.  Trasa którą chciałbym przedstawić, to kolejna propozycja, aby zwiedzić Ziemię Dolnośląską. Nie jest trudna, wiedzie drogami asfaltowymi więc można się na nią wybrać jakimkolwiek rowerem.

Plan wycieczki przewidywał nie tylko Gobi, ale również co ciekawsze miejsca w centralnej Mongolii. Na nocleg zatrzymywaliśmy się przeważnie w bezdrzewnych obszarach, ale i tak trzy razy udało nam się rozpalić ognisko, ...

Jezioro Khovsgol jest naprawdę piękne, z czystą przezroczystą wodą, którą można pić. Miejscowi nazywają je „niebieską perłą Mongolii” i faktycznie ta piękna nazwa pasuje do tego miejsca.

Naszym pierwszym celem jest park narodowy Gorkij Terelj. Bliskość stolicy sprawia, że miejsce jest dość popularne wśród turystów, a w weekendy przeżywa inwazję Ułanbatorczyków.

Ułan Bator przywitało nas gigantycznym korkiem i smogiem. Miasto ma całkiem przyjemne centrum, ale już poza głównymi ulicami jest potwornie tłoczono i nie da się oddychać bo w powietrzu jest mnóstwo kurzu i spalin.

... wybraliśmy się do największego w Rosji centrum buddyjskiego położonego 40 km za miastem. Znajduje się tam kilka dacanów, a poza tym domki lamów i mnóstwo sklepików z suwenirami.

Ruszyliśmy bladym świtem. 18 kilometrów do stacji meteorologicznej, potem jeszcze 3 godziny na szczyt i wracamy. Niestety pogoda nam nie sprzyjała i na szczycie mogliśmy pooglądać jedynie gęstą mgłę.

Czas jednak ruszyć w Sajany. Z Arszan można wejść na Pik Liubwi. Szlak jest nieoznakowany, więc musieliśmy trochę poszukać, którędy tam się w ogóle wchodzi. Trzeba przyznać, że wejście daje trochę w kość.

Tu dopiero zobaczyliśmy jak piękny jest Bajkał. Na wyspie spędziliśmy trzy dni. Pierwszego dnia poszwendaliśmy się trochę, drugiego pojeździliśmy UAZem, a trzeciego wsiedliśmy na rowery. Było cudownie!

W Irkucku nie zabawiliśmy zbyt długo bo spieszno nam nad Bajkał, szczególnie, że po ostatnich wielkomiejskich wrażeniach tęskno nam do natury.

Wiele słyszeliśmy o kolei transsyberyjskiej zanim zdarzyło nam się osobiście zakosztować jej uroków. Przede wszystkim mówiono nam, że strasznie śmierdzi, okna się nie otwierają i nie ma czym oddychać.

Zjechaliśmy Moskwę metrem wzdłuż i wszerz, przeszliśmy na skos, a tramwajem nr 39 przemierzyliśmy na wznak. Łydki nam puchną, pośladki jędrnieją, a wątroba jak ryba w wodzie. Żyć, nie umierać!