Beskid Żywiecki

Nie ma nic bardziej pewnego niż niepewna pogoda na Babiej Górze. Wychodząc na szczyt mieliśmy nadzieję, że może akurat nas ominie deszcz i zła widoczność, z której słynie Diablak. Nic z tego.

W zeszłym tygodniu, kiedy chodziliśmy po górkach, rozważaliśmy wycieczkę na Diablaka lub, jak kto woli, na Babią Górę. Ta góra od dawna nas interesuje, bo z opisów i relacji osób, trzeba tam koniecznie wejść.

My name is Babia. Babia Góra. Jest zabójcza, wysoka i nie wybacza. ( jak na góry w okolicy) Jadac z grupą ludzi dzielących pasję, po pewnym czasie skręcamy w prawo w kierunku na Stryszawę z drogi prowadzącej na Suchą Beskidzką.

Babia Góra jest najwyższym szczytem Beskidu Żywieckiego (1725 m n.p.m.) i całego Beskidu. Cały masyw jest rozległy, dlatego właściwy wierzchołek nazywa się Diablakiem i zalicza się go do Korony Gór Polski.

U wielu osób Babia Góra zajmuje w sercu szczególne miejsce. Jej widok przykuwa oko nawet kogoś, kto nigdy nie odkrył w sobie górskiej pasji. Posiada ona magnetyczny urok, który przyciąga wędrowców, nawet takich, którzy gościli na niej ...

... ruszamy dalej, najpierw w dół Halą Słowianka. Przed nami widać ponad młodymi świerkami zbocza Romanki (1366 m n.p.m.), a bardziej na prawo Rysianki (1322 m n.p.m.). Ich wierzchołki giną w chmurach. 

Z daleka widać, że piękna aura przyciągnęła na zbocza Pilska wielu turystów, nie tylko pieszych, ale również konnych. Nie jest to zaskoczeniem, bo przy takiej pogodzie zbocza Pilska przyciągają zewsząd turystów.

Wracamy w kierunku szczytu Beskidu Korbielowskiego, na skraj lasu, gdzie nasz czerwony szlak skręca na wschód i biegnie dalej przeważnie wzdłuż krawędzi lasu. Maszerujemy grzbietem ponad polanami ...

Znad urwiska Kościółków świetnie też widać żółty szlak Perci Akademików wspinający się po skalnych stokach Babiej Góry ... Ze względu na zagrożenie lawinowe szlak ten jest zamykany zimą.

... docieramy na Przełęcz Lipnicką, znaną też może bardziej pod nazwą Krowiarki. Jej nazwa Lipnicka pochodzi od orawskiej wsi Lipnica Wielka, Krowiarki zaś wiążą się z zajęciem wykonywanym tu niegdyś przez młode dziewczyny - wypasaniem krów.

Postanowiliśmy zrobić odpoczynkowy dzień i wyznaczyliśmy sobie do przejścia tylko 17,5 km. Przyda się nam taka chwila luzu, gdyż od początku wędrówki właściwie nie mieliśmy żadnej przerwy. 

Wkrótce zrównaliśmy się z płynącymi obłokami. Zrobiło się przepięknie, choć nisko płynące obłoki przysłaniały odleglejsze elementy panoramy. Na szczycie jak zwykle trochę wiało zimnym, zachodnim wiatrem ...